Het is meestal volgens de ontwerper volkomen onterecht, dat de opdrachtgever het goed doordachte tot in de nachtelijke uren tot stand gekomen creatieve kindje niet (meteen) waardeert. Dat kan een gemiddeld ego een deukje geven. Of dat een klant met een voorstel komt dat gewoon niet kan… Wat nou als je toch precies doet wat de klant voorstelt… dan kunnen er 3 dingen gebeuren:
1] Dat het niet de door de klant gewenste verbetering oplevert (gelukkig maar…). Toch blije klant, dat je niet alleen geluisterd hebt, maar zelfs hebt geprobeerd!
2] Doordat je – met gezonde tegenzin – opnieuw aan de opdracht begint, word je dusdanig uit je ontwerpers-comfortzone gerukt. Waardoor je heel anders naar opdracht gaat kijken en je een totaal ander idee krijgt, sterker je komt in een stroomversnelling van vruchtbare ideeën dat in een fantastisch nieuw product resulteert. Je had dit nooit zonder deze inbreng gekund.
3] Maar het kan dat jij het resultaat van het voorstel van de klant totaal niet had zien aankomen… De klant had gelijk. Eerlijk gezegd achtte je dit uitgesloten. Ietwat beschroomd, maar tot grote tevredenheid van de klant, heb je – dankzij de klant – het product verbeterd. Dus wat je ook doet, zolang je luistert naar de klant en doet wat hij of zij wil, dan is dat toch een win, win situatie.